Er zijn grenzen...
Door: Irma
Blijf op de hoogte en volg Irma
28 Januari 2011 | Thailand, Phuket
25 januari 2011
Vandaag naar de ambassde. Omdat het openbaar vervoer niet optimaal is besuit ik een taxi te nemen. Eerst een taxi vinden die me niet gaat oplichten. Geen taxi met een meter dus, maar van te voren een prijs afspraak maken. Ik heb het adres op een papiertje geschreven. Ik laat aan diverse taxi's het adres van de ambassade zien maar aan hun gezicht te zien hebben ze geen idee waar het is. Ik besluit bij elk verbaasd gezicht van een taxichauffeur, gewoon niet in te stappen. Taxi 8 kijkt niet heel verbaasd en komt rustig over, ik onderhandel wat over de prijs en stap in. Na een paar keer vragen ben ik er, De ambassade. Hier zitten wat westerse mannen met thaise vrouwen. Ik wacht, een Nederlandse meneer helpt me. Ik geef omgerekend 50euro (wat nu even best veel geld is) en mijn pasfoto's (waarvoor ik ook 2x te veel heb betaald, snap het niet, moet ik nou echt gaan onderhandelen voor een prijs van een pasfoto, ik moet die foto toch hebben wat het ook kost). Ambassade gaat bellen als paspoort klaar is. Ik besluit naar national park te gaan om wat proberen te eten en relaxen. Er is geen eten dus sjok naar een lokale markt en koop daar wat en loop terug naar het park. He he ik zit, en eet. Nee!Er komt een Thai, ik bind mijn tas half om mijn been, daar zit namelijk alles in, wat ik heb (Uhm, politierapport en geld). Hij vraagt of hij bij me mag zitten, ik zeg, 10min. Hij praat half engels en ik irriteer me aan hem, ik wil dat ie weggaat, en heb gezegd dat ik mijn boek uit wil lezen en dat ik dus echt nu ga lezen. Hij blijft zitten en is stil. Er komt een 'Will Smith' type met dochter in de buurt, hij blijft hangen en komt praten, hij gebaart naar me of het goed met me gaat, met die rare thai naast me. Ik schud, nee. Hij praat wat met me en zegt dat ik met hem mee kan lopen naar zijn vrouw en andere dochter. Ik doe dat. Hij verteld dat niemand hier te vertrouwen is. Hij en zijn gezin zijn opgelicht door een taxichauffeur. De prijs was van de taxi was 2x zo hoog, hij moest dingen ondertekenen en om een lang verhaal kort te maken, is hij weggerend met zijn gezin. Hij waarschuwd me nogmaals niemand te vertrouwen en niet met de taxi te gaan. Ik ga terug naar hotel, wat me weer 2uur met de bus kost ivm drukke verkeer, tijdens deze rit belt de ambassade en verteld me dat mijn paspoort klaar is, handig...als ik net weer op de terug weg ben naar mijn hotel. Ik zeg dat ik morgen wel weer terug kom. Ik relax wat bij mijn hotel, in de avond ga ik ergens wat eten. Ik kom Sjors tegen, Nederlandse jongen die ik eerder via Lobke heb leren kennen. We spreken wat af voor later in de avond, ik vertel van mijn diefstal en vraag of er een optie is dat iemand uit Nederland geld op zijn rekening stort en dat hij het dan pint voor mij. Hij zegt dat hij geen Rabo Internetbankier kastje heeft en dus niet kan checken of het geld er op staat. Ik staak dit onderwerp, omdat ik geen zin heb om te bewijzen dat het gestort is, of wat dan ook. Ik ben een meisje, alleen in Thailand, zonder iets, wat denkt ie nou dat ik hem ga belazeren? Nederlanders zijn dus ook niet echt behulpzaam als het er op aan komt. Ik vergeet het onderwerp en besluit gewoon gezellig op stap te gaan met Sjors en 3 andere cursisten waarmee hij een massage cursus doet. 1 van de cursisten komt uit Thailand (Ayutthaya, waar mijn tas is gestolen). Ik vertel haar mijn verhaal, zij verteld het aan haar neef die ook uit Ayutthaya komt, hij geeft mij zijn tel. nummer, en zegt dat ik altijd kan bellen als er iets is. Ik vertel hem dat ik naar Phuket ga, hij geeft een nummer van Victor? die daar woont voor het geval er iets is. Ik bedank hem en stop het in mijn tasje.
26 januari
Ik ga naar het internet en vraag of Linda een vlucht voor mij wilt boeken naar Phuket, zondag komen Kiek en Tuur (eigenaar Zoomers) met nieuwe pinpas in Phuket, dus ga hun daar ontmoeten. Tevens vraag ik of Lies een hotel boekt. Ik weet dat jullie ook andere dingen te doen hebben en niet 24uur per dag met creditard achter de computer zitten om dingen voor mij te boeken. Het onhandige is tevens dat wat je boekt met creditcard alleen als garantie is, en dus geen betaalmiddel. Dus de reserering is er, maar bij aankomst moet ik even goed betalen. Na een dagje rommelen en re-organiseren ga ik lekker slapen, morgen lange dag.
27 januari
Ik moet vandaag naar de Ambassade en ik vlieg naar Phuket. Om geld uit te sparen, en het advies op te volgen van 'Will Smith' besluit ik alles lopend en met openbaar vervoer te doen.
12.00uur, lekker warm...
Loop, loop...met backpack naar bushalte. Geukkig staan er bij de bushalte, geen nummers van de bussen, geen bustijden en geen busroutes. Ik heb bij het hotel gevraagd welke bus ik moest nemen, bus 511, dus ik wacht geduldig. Daar is de bus, ik stap in en laat mijn briefje zien met de straat waar ik zijn moet, ze kunnen geen Engels lezen, stom vergeten. Ik pak mijn 2de hands lonleyplanet die ik hier gekocht heb en laat zien waar ik heen moet. Antwoord; 2 nee knikkende thaise mensen. Ik stap uit de bus, er wachten nog 20mensen, aangezien iedereen doet of ze me niet zien en toch geen Engels spreken, besluit ik een winkel in te gaan om te vragen welke bus ik moet nemen. In de winkel discuseren ze 10min, en zeggen bus15. Ok, ik ga naar buiten en wacht, er komt een oude thaise meneer naar me toe en vraagt waar ik heen moet. Ik vertel het, en hij zegt bus15. Hij vraagt waar ik vandaan kom, ik zeg Nederland, hij lacht en zegt; Nederland is Onder Water Neder= Onder. Ik lach en vind hem grappig. Hij stap zijn bus in. Mevrouw van de winkel komt naar buiten. Ze zegt, je moet met bus2. ??. ze zei net bus15, meneer zei ook bus15 en nu is het bus2? Ik hou het bij bus15. Ik wacht, zie bus, stap in. Ik laat mijn briefje met adres en plattegrond zien aan buschauffeur. Hij negeert me Compleet, en gaat rijden. Ik praat, en doe nog een poging, hij Negeert. Ik vraag het aan de conducteur, die hier ook in de bus loopt, tuurlijk spreekt ze geen engels, ze knikt Ja. Dat doen ze hier allemaal, ookal verstaan ze geen woord. Vervolgens knikt ze 8x nee en dan 2x ja. Ik hou het op, Ja. Ik pak mijn plattegrond en kijk waar de bus heen rijdt en volg de route op mijn plattegrond. Opeens zegt ze dat ik op plaats van bestemming ben, en dat ik de rest kan lopen, half uurtje. Ok. Kom aan bij Ambassade, moet mijn papieren uit mijn tas halen en tas in kluis doen, net als de vorige keren. Het handige is, dat je dit buiten moet doen, waar soms best wat wind staat en er aan 2 kanten water is, waarbij je papieren dus in het water kunnen waaien en wat ik bij iemand dus ook echt zag gebeuren). Ik wacht half uur. Ha, fijn wordt 'geholpen'. Nederlandse meneer is er weer, ik geef mijn papieren, hij mijn paspoort. Ik kijk blij en bedank hem voor zijn hulp, ik wacht, geen idee waarop. Hij zegt; Dat was het. Ik denk; ja oke... Ik wens hem een fijne dag. Hij zegt niets, geen dag, geen succes, geen doe voorzichtig. Hij had alleen een lichte glimlach. Ik loop naar de trein, ik word 2x door mannen aangesproken. Ik negeer ze. Ik ga me de trein.
16.00 ik kom aan op airport, ik loop naar informatie balie. Er zit iemand achter die wat leest, tenminste dat dacht ik. Na enkele minuten excuseer ik haar, en excuseer nog een keer. Ze slaapt, wordt wakker en wijst naar haar collega, die net aan komt lopen. Ik vraag wat over eten, ze zegt hotel? Zo gaat het altijd hier als je wat vraagt. als je vraagt bus, zeggen ze taxi. Als je de weg vraagt, zeggen ze massage. Ik lach wat en ga naar een andere infodesk. Later eet ik wat en zit ik per ongeluk op een flinke rode peper te kauwen, haha... Ik zat me echt dood te zweten. Ik wordt nog een keer aangesproken door man, hij vraagt waar ik heen vlieg. Ik zeg; Ik praat niet vandaag, sorry. Hij vraagt waar ik vandaan kom. Ik zei; Zoals ik al zei, ik praat niet vandaag. Het is niet belangrijk om te weten. Het werkt 1min later is hij weg.
18.00uur, ik mag inckecken. Ze vraagt om mijn creditcard. Ik zei, mij broer heeft geboekt vanuit Nederland. Het geeft niet zeg ze, ik mag hem dan gewoon contant betalen. Ik zeg; Ik heb geen geld. Ze zegt dat mijn broer de voorwaarden niet ged gelezen heeft en mij had moeten informeren over het feit dat ik de creditcard moet laten zien, of moet betalen. Ik praat met 3 medewerkers, en mijn politierapport gaat over en weer. Ik mag mee naar Phuket.
20.00uur. Ik vlieg van Bangkok naar Phuket.
21.30uur. Ik kom aan, als ik naar buiten loop staan er 20 taxichauffeurs/ hotel verkopers/ oplichters of wat dan ook. Ik boek een shuttlebus naar Patong (10km), met 10 andere toeristen. In Patong moeten we allemaal uistappen en ons adres van ons verblijf geven zodat er een route gemaakt kan worden om ons geboekte hotel af te zetten. Gelukkig had ik alles netjes opgeschreven. naam/ adres/ tel alles over hotel. We gaan rijden, buschauffer vraagt de weg 12x belt 3x en keert 16x. En soms herkent een toerist zijn hotel en dan laat meneer de buschauffeur de toeristen uitstappen. Conclussie, hij weet de weg niet. Ik weet niet waar mijn hotel is. Ik laat mijn briefje met hotel gegevens zien. Meneer de buschauffer kan niet lezen, en spreekt geen engels. Hij rijdt nog ongeveer 30minuten door Patong. Vraagt wat rond, belt naar zijn ' kantoor' en keert nog wat keren. Meneer begint moe te worden. Opeens lacht hij, hij zegt! Ha, hier zijn we, Het Novotel! (daar waren we al4x langs gereden). Ik zeg, ik verblijf in het Orchid hotel niet in het Novotel. Hij wijst wat en gebaard wat. Ik loop naar de beveiliging van het Novotel, laat de gegevens zien van het Orchid hotel, ze kunnen niet lezen, en spreken geen engels. Opeens zegt 1 van de 2 beveiligers, Taxi? ik zeg nee, ik ben met de shuttlebus, daar! Ik kijk achter me, 300 meter verder op ligt mijn tas op de stoep. Nee geen shuttlebus meer.
Heb dus betaald, voor een bus die me niet naar plaats van bestemming brengt, maar me 2,5uur rond rijdt en me vervolgens om 00.30uur buiten het centrum midden op straat gooit! Oke ik bel Het Orchid hotel, ik vraag of ze me kunnen halen. Nee dat kunnen ze niet. Er komt iemand kijken bij me van het Novotel, met een bagagebus, ik vertel wat er is gebeurd, hij zegt dat ie niets kan doen en rijdt weg. Daar sta ik dan met tas, en 2 niet engels sprekende beveilings mensen bij een hotel waar ik niet verblijf. Ik bel naar het Orchid hotel en zeg dat ze moeten halen, ze zeggen dat ik kan lopen of een taxi moet nemen. Ik zeg dat mijn tas te zwaar is en geld heb voor taxi. Ze vertellen me at iemand me komt halen. Dat werd tijd, en verwacht die service ook wel van een hotel waar je 50eurovoor betaald (wat veel geld is voor thaise begrippen.) Er komt iemand. Ik ben bij mijn Orchid hotel en check in. Ik heb dorst en vraag of er supermarkt in de buurt is. Ja 10 min lopen wordt er verteld. Ik loop, het is donker, wil eigenlijk slapen maar heb echt dorst en honger. Ik zie de supermarkt. 5scooterlui hangen er buiten... lekker veilig weer... Ik loop naar binnen, er staan wat mannen bij de kassa die condooms kopen... Ik betaal en ga zo snel mogelijk naar hotel. Onderweg zitten er 2 meiden te huilen op de stop, er liggen slippers op straat en er staan wat politiewagens. Ik vraag aan 2 politieagenten of ik er langs kan lopen of dat ik moet wachten. Tuurlijk, ze negeren me. (Ik begijp later dat er een gevecht gaande was). Ik besluit er langs te lopen en snel mijn hotel in te gaan. Ik eet/ drink/ rook en ga naar bed. Het is 02.00uur. Ik lig. Phoe wat een dag, ik snap niet dat iemand een meisje zo met haar tas op straat kan gooien... ik kan niet slapen en neem een douche. Als ik uit de douche kom kijk ik naar mijn tas er komt een kakkerlak onder vandaan....en nu? Ik wil op bed te liggen om er even over te denken. Ik kijk naar mijn bed waar nog een kakkerlak over het bed rent. Ik ga naar receptie, vertel over de kakkerlak. Gelukkig meneer laat een plug zien voor het stopcontact. Vergeten, Thaise mensen spreken geen engels, en blijkbaar heb de kakkerlak ook niet goed uitgebeeld. Er komt een gast binnen (tattootje/ drugs ogen/ alcohol walm) hij vraagt met dubbele tong of ik ga slapen, ik negeer hem en hij laat me met rust. Na wat uitbeeldingen begrijpt de recetioniste mijn kakkerlak uibeeliding niet, ik moet 10min wachten. Na 10min komt andere wel sprekende receptioniste inde pyama naar de receptie. Ze zeg, kakkerlakken doen niets, je kunt gewoon slapen. Ik zeg; Ze rennen over mijn spullen en bed ik hoor ze en zie ze. Na 20min krijg ik andere kamer. Gelukkig een verdieping hoger, zodat ik om 03.30 in de nacht met al mijn spullen met de trap een verdieping hoger kan gaan slapen. Ik ben moe, maar de dag was te raar. Ik kan niet slapen. Ik denk na. 4.00. Ik heb altijd gezegd, als ik het niet leuk vind het is gevaarlijk of wat dan ook, ben ik zo thuis. Ik lees wat in de Lonelypanet. Bij elk plaatsje staan waarschuwingen over oplichting/ gevaar etc. Ik weet niet waar ik hierna meer heen wil. Ik trek mijn conclussie, vandaag is mijn grens bereikt. ik wil gewoon naar huis, en bel mama om te vragen wat de mogelijkheden zij om mijn ticket te wijzigen. Zij gaat morgen voor mij informeren.
28januari
8.30 Eddy (de thai die ik heb leren kennen via Sjors, die ik altijd kon bellen) belt, ik had hem namelijk sms gestuurd of hij mij kon bellen. Ik vertel wat er is gebeurd. Hij belt Victor voor me. Victor belt mij/ spreekt slecht engels dus ik loop naar receptie. Receptie spreekt met Victor en verteld mij dat Victor mij over 2uur komt halen. Ik neem een ontbijt tussen 4 stellen (mannen met pool/ of thai) en 4 mannen samen/ en wat mannen alleen. Ik eet en ga naar mijn kamer. Ik wil net onder de douche stappen. Belt Victor. hij is bij de receptie. 2uur was dus 20min. Ik pak mijn spullen, hij lacht. Hij zegt; ik ben met motorbike, ja handig. Ik jump achterop. Hij rijdt me naar en goedkoop hotel. De man van de receptie kijkt me niet aan. Geeft me een A4 waar de verschillende soorten kamers op staan. Ik neem de goedkoopste, hij zegt 3x Sign en wijst waar ik moet tekenen. Verder zegt hij; Als je de sleutel verliest kost het je 1.000bath. Verder zegt hij niets en kijkt ook niet. Victor zegt dat hij aan het werk moet in het restaurant van zijn tante, ik vraag of ik mee mag. Het mag, ik vertel mijn verhaal, hij zegt me te helpen. Hij zegt dat dat het hier gevaarlijk is en dat je niemand in Thailand kan vertrouwen. Dat tassen constant gejat worden en ze de hangsels van je tas gewoon door snijden. Hij verteld me en dat ik beter niet alleen over straat kan. Duidelijk. Ik zit zit nu in restaurant van zijn tante. Ik krijg gratis eten en drinken. Vanavond in Hotel slapen en morgen naar een wat luxer hotel wat hier om de hoek is. Ik mag even zijn internet gebruiken en hij heeft een betrouwbare taxi voor me geregeld voor als ik ergens heen wil, en het nummer gegeven van een vriend die bij de politie werkt. Verder wacht ik op Kiek en Tuur en op een telefoontje van mama met de mogelijkheden om terug te vliegen. Ik bedoel er zijn grenzen. Ik hoop dat mijn verhaal beetje te volgen is, ik ben in iedergeval mijn verhaal kwijt, en hoef ook niemand wat uit te leggen als ik thuis ben...
Conclussie; Thailand is geen prettig backpackland voor Irma.
Ik ben trouwens blij dat ik mijn tekst zo af en toe had opgeslagen. Ik moest namelijk net verkassen in het restaurant en toen was dus niet mijn hele test weg, maar de helft.
Vandaag naar de ambassde. Omdat het openbaar vervoer niet optimaal is besuit ik een taxi te nemen. Eerst een taxi vinden die me niet gaat oplichten. Geen taxi met een meter dus, maar van te voren een prijs afspraak maken. Ik heb het adres op een papiertje geschreven. Ik laat aan diverse taxi's het adres van de ambassade zien maar aan hun gezicht te zien hebben ze geen idee waar het is. Ik besluit bij elk verbaasd gezicht van een taxichauffeur, gewoon niet in te stappen. Taxi 8 kijkt niet heel verbaasd en komt rustig over, ik onderhandel wat over de prijs en stap in. Na een paar keer vragen ben ik er, De ambassade. Hier zitten wat westerse mannen met thaise vrouwen. Ik wacht, een Nederlandse meneer helpt me. Ik geef omgerekend 50euro (wat nu even best veel geld is) en mijn pasfoto's (waarvoor ik ook 2x te veel heb betaald, snap het niet, moet ik nou echt gaan onderhandelen voor een prijs van een pasfoto, ik moet die foto toch hebben wat het ook kost). Ambassade gaat bellen als paspoort klaar is. Ik besluit naar national park te gaan om wat proberen te eten en relaxen. Er is geen eten dus sjok naar een lokale markt en koop daar wat en loop terug naar het park. He he ik zit, en eet. Nee!Er komt een Thai, ik bind mijn tas half om mijn been, daar zit namelijk alles in, wat ik heb (Uhm, politierapport en geld). Hij vraagt of hij bij me mag zitten, ik zeg, 10min. Hij praat half engels en ik irriteer me aan hem, ik wil dat ie weggaat, en heb gezegd dat ik mijn boek uit wil lezen en dat ik dus echt nu ga lezen. Hij blijft zitten en is stil. Er komt een 'Will Smith' type met dochter in de buurt, hij blijft hangen en komt praten, hij gebaart naar me of het goed met me gaat, met die rare thai naast me. Ik schud, nee. Hij praat wat met me en zegt dat ik met hem mee kan lopen naar zijn vrouw en andere dochter. Ik doe dat. Hij verteld dat niemand hier te vertrouwen is. Hij en zijn gezin zijn opgelicht door een taxichauffeur. De prijs was van de taxi was 2x zo hoog, hij moest dingen ondertekenen en om een lang verhaal kort te maken, is hij weggerend met zijn gezin. Hij waarschuwd me nogmaals niemand te vertrouwen en niet met de taxi te gaan. Ik ga terug naar hotel, wat me weer 2uur met de bus kost ivm drukke verkeer, tijdens deze rit belt de ambassade en verteld me dat mijn paspoort klaar is, handig...als ik net weer op de terug weg ben naar mijn hotel. Ik zeg dat ik morgen wel weer terug kom. Ik relax wat bij mijn hotel, in de avond ga ik ergens wat eten. Ik kom Sjors tegen, Nederlandse jongen die ik eerder via Lobke heb leren kennen. We spreken wat af voor later in de avond, ik vertel van mijn diefstal en vraag of er een optie is dat iemand uit Nederland geld op zijn rekening stort en dat hij het dan pint voor mij. Hij zegt dat hij geen Rabo Internetbankier kastje heeft en dus niet kan checken of het geld er op staat. Ik staak dit onderwerp, omdat ik geen zin heb om te bewijzen dat het gestort is, of wat dan ook. Ik ben een meisje, alleen in Thailand, zonder iets, wat denkt ie nou dat ik hem ga belazeren? Nederlanders zijn dus ook niet echt behulpzaam als het er op aan komt. Ik vergeet het onderwerp en besluit gewoon gezellig op stap te gaan met Sjors en 3 andere cursisten waarmee hij een massage cursus doet. 1 van de cursisten komt uit Thailand (Ayutthaya, waar mijn tas is gestolen). Ik vertel haar mijn verhaal, zij verteld het aan haar neef die ook uit Ayutthaya komt, hij geeft mij zijn tel. nummer, en zegt dat ik altijd kan bellen als er iets is. Ik vertel hem dat ik naar Phuket ga, hij geeft een nummer van Victor? die daar woont voor het geval er iets is. Ik bedank hem en stop het in mijn tasje.
26 januari
Ik ga naar het internet en vraag of Linda een vlucht voor mij wilt boeken naar Phuket, zondag komen Kiek en Tuur (eigenaar Zoomers) met nieuwe pinpas in Phuket, dus ga hun daar ontmoeten. Tevens vraag ik of Lies een hotel boekt. Ik weet dat jullie ook andere dingen te doen hebben en niet 24uur per dag met creditard achter de computer zitten om dingen voor mij te boeken. Het onhandige is tevens dat wat je boekt met creditcard alleen als garantie is, en dus geen betaalmiddel. Dus de reserering is er, maar bij aankomst moet ik even goed betalen. Na een dagje rommelen en re-organiseren ga ik lekker slapen, morgen lange dag.
27 januari
Ik moet vandaag naar de Ambassade en ik vlieg naar Phuket. Om geld uit te sparen, en het advies op te volgen van 'Will Smith' besluit ik alles lopend en met openbaar vervoer te doen.
12.00uur, lekker warm...
Loop, loop...met backpack naar bushalte. Geukkig staan er bij de bushalte, geen nummers van de bussen, geen bustijden en geen busroutes. Ik heb bij het hotel gevraagd welke bus ik moest nemen, bus 511, dus ik wacht geduldig. Daar is de bus, ik stap in en laat mijn briefje zien met de straat waar ik zijn moet, ze kunnen geen Engels lezen, stom vergeten. Ik pak mijn 2de hands lonleyplanet die ik hier gekocht heb en laat zien waar ik heen moet. Antwoord; 2 nee knikkende thaise mensen. Ik stap uit de bus, er wachten nog 20mensen, aangezien iedereen doet of ze me niet zien en toch geen Engels spreken, besluit ik een winkel in te gaan om te vragen welke bus ik moet nemen. In de winkel discuseren ze 10min, en zeggen bus15. Ok, ik ga naar buiten en wacht, er komt een oude thaise meneer naar me toe en vraagt waar ik heen moet. Ik vertel het, en hij zegt bus15. Hij vraagt waar ik vandaan kom, ik zeg Nederland, hij lacht en zegt; Nederland is Onder Water Neder= Onder. Ik lach en vind hem grappig. Hij stap zijn bus in. Mevrouw van de winkel komt naar buiten. Ze zegt, je moet met bus2. ??. ze zei net bus15, meneer zei ook bus15 en nu is het bus2? Ik hou het bij bus15. Ik wacht, zie bus, stap in. Ik laat mijn briefje met adres en plattegrond zien aan buschauffeur. Hij negeert me Compleet, en gaat rijden. Ik praat, en doe nog een poging, hij Negeert. Ik vraag het aan de conducteur, die hier ook in de bus loopt, tuurlijk spreekt ze geen engels, ze knikt Ja. Dat doen ze hier allemaal, ookal verstaan ze geen woord. Vervolgens knikt ze 8x nee en dan 2x ja. Ik hou het op, Ja. Ik pak mijn plattegrond en kijk waar de bus heen rijdt en volg de route op mijn plattegrond. Opeens zegt ze dat ik op plaats van bestemming ben, en dat ik de rest kan lopen, half uurtje. Ok. Kom aan bij Ambassade, moet mijn papieren uit mijn tas halen en tas in kluis doen, net als de vorige keren. Het handige is, dat je dit buiten moet doen, waar soms best wat wind staat en er aan 2 kanten water is, waarbij je papieren dus in het water kunnen waaien en wat ik bij iemand dus ook echt zag gebeuren). Ik wacht half uur. Ha, fijn wordt 'geholpen'. Nederlandse meneer is er weer, ik geef mijn papieren, hij mijn paspoort. Ik kijk blij en bedank hem voor zijn hulp, ik wacht, geen idee waarop. Hij zegt; Dat was het. Ik denk; ja oke... Ik wens hem een fijne dag. Hij zegt niets, geen dag, geen succes, geen doe voorzichtig. Hij had alleen een lichte glimlach. Ik loop naar de trein, ik word 2x door mannen aangesproken. Ik negeer ze. Ik ga me de trein.
16.00 ik kom aan op airport, ik loop naar informatie balie. Er zit iemand achter die wat leest, tenminste dat dacht ik. Na enkele minuten excuseer ik haar, en excuseer nog een keer. Ze slaapt, wordt wakker en wijst naar haar collega, die net aan komt lopen. Ik vraag wat over eten, ze zegt hotel? Zo gaat het altijd hier als je wat vraagt. als je vraagt bus, zeggen ze taxi. Als je de weg vraagt, zeggen ze massage. Ik lach wat en ga naar een andere infodesk. Later eet ik wat en zit ik per ongeluk op een flinke rode peper te kauwen, haha... Ik zat me echt dood te zweten. Ik wordt nog een keer aangesproken door man, hij vraagt waar ik heen vlieg. Ik zeg; Ik praat niet vandaag, sorry. Hij vraagt waar ik vandaan kom. Ik zei; Zoals ik al zei, ik praat niet vandaag. Het is niet belangrijk om te weten. Het werkt 1min later is hij weg.
18.00uur, ik mag inckecken. Ze vraagt om mijn creditcard. Ik zei, mij broer heeft geboekt vanuit Nederland. Het geeft niet zeg ze, ik mag hem dan gewoon contant betalen. Ik zeg; Ik heb geen geld. Ze zegt dat mijn broer de voorwaarden niet ged gelezen heeft en mij had moeten informeren over het feit dat ik de creditcard moet laten zien, of moet betalen. Ik praat met 3 medewerkers, en mijn politierapport gaat over en weer. Ik mag mee naar Phuket.
20.00uur. Ik vlieg van Bangkok naar Phuket.
21.30uur. Ik kom aan, als ik naar buiten loop staan er 20 taxichauffeurs/ hotel verkopers/ oplichters of wat dan ook. Ik boek een shuttlebus naar Patong (10km), met 10 andere toeristen. In Patong moeten we allemaal uistappen en ons adres van ons verblijf geven zodat er een route gemaakt kan worden om ons geboekte hotel af te zetten. Gelukkig had ik alles netjes opgeschreven. naam/ adres/ tel alles over hotel. We gaan rijden, buschauffer vraagt de weg 12x belt 3x en keert 16x. En soms herkent een toerist zijn hotel en dan laat meneer de buschauffeur de toeristen uitstappen. Conclussie, hij weet de weg niet. Ik weet niet waar mijn hotel is. Ik laat mijn briefje met hotel gegevens zien. Meneer de buschauffer kan niet lezen, en spreekt geen engels. Hij rijdt nog ongeveer 30minuten door Patong. Vraagt wat rond, belt naar zijn ' kantoor' en keert nog wat keren. Meneer begint moe te worden. Opeens lacht hij, hij zegt! Ha, hier zijn we, Het Novotel! (daar waren we al4x langs gereden). Ik zeg, ik verblijf in het Orchid hotel niet in het Novotel. Hij wijst wat en gebaard wat. Ik loop naar de beveiliging van het Novotel, laat de gegevens zien van het Orchid hotel, ze kunnen niet lezen, en spreken geen engels. Opeens zegt 1 van de 2 beveiligers, Taxi? ik zeg nee, ik ben met de shuttlebus, daar! Ik kijk achter me, 300 meter verder op ligt mijn tas op de stoep. Nee geen shuttlebus meer.
Heb dus betaald, voor een bus die me niet naar plaats van bestemming brengt, maar me 2,5uur rond rijdt en me vervolgens om 00.30uur buiten het centrum midden op straat gooit! Oke ik bel Het Orchid hotel, ik vraag of ze me kunnen halen. Nee dat kunnen ze niet. Er komt iemand kijken bij me van het Novotel, met een bagagebus, ik vertel wat er is gebeurd, hij zegt dat ie niets kan doen en rijdt weg. Daar sta ik dan met tas, en 2 niet engels sprekende beveilings mensen bij een hotel waar ik niet verblijf. Ik bel naar het Orchid hotel en zeg dat ze moeten halen, ze zeggen dat ik kan lopen of een taxi moet nemen. Ik zeg dat mijn tas te zwaar is en geld heb voor taxi. Ze vertellen me at iemand me komt halen. Dat werd tijd, en verwacht die service ook wel van een hotel waar je 50eurovoor betaald (wat veel geld is voor thaise begrippen.) Er komt iemand. Ik ben bij mijn Orchid hotel en check in. Ik heb dorst en vraag of er supermarkt in de buurt is. Ja 10 min lopen wordt er verteld. Ik loop, het is donker, wil eigenlijk slapen maar heb echt dorst en honger. Ik zie de supermarkt. 5scooterlui hangen er buiten... lekker veilig weer... Ik loop naar binnen, er staan wat mannen bij de kassa die condooms kopen... Ik betaal en ga zo snel mogelijk naar hotel. Onderweg zitten er 2 meiden te huilen op de stop, er liggen slippers op straat en er staan wat politiewagens. Ik vraag aan 2 politieagenten of ik er langs kan lopen of dat ik moet wachten. Tuurlijk, ze negeren me. (Ik begijp later dat er een gevecht gaande was). Ik besluit er langs te lopen en snel mijn hotel in te gaan. Ik eet/ drink/ rook en ga naar bed. Het is 02.00uur. Ik lig. Phoe wat een dag, ik snap niet dat iemand een meisje zo met haar tas op straat kan gooien... ik kan niet slapen en neem een douche. Als ik uit de douche kom kijk ik naar mijn tas er komt een kakkerlak onder vandaan....en nu? Ik wil op bed te liggen om er even over te denken. Ik kijk naar mijn bed waar nog een kakkerlak over het bed rent. Ik ga naar receptie, vertel over de kakkerlak. Gelukkig meneer laat een plug zien voor het stopcontact. Vergeten, Thaise mensen spreken geen engels, en blijkbaar heb de kakkerlak ook niet goed uitgebeeld. Er komt een gast binnen (tattootje/ drugs ogen/ alcohol walm) hij vraagt met dubbele tong of ik ga slapen, ik negeer hem en hij laat me met rust. Na wat uitbeeldingen begrijpt de recetioniste mijn kakkerlak uibeeliding niet, ik moet 10min wachten. Na 10min komt andere wel sprekende receptioniste inde pyama naar de receptie. Ze zeg, kakkerlakken doen niets, je kunt gewoon slapen. Ik zeg; Ze rennen over mijn spullen en bed ik hoor ze en zie ze. Na 20min krijg ik andere kamer. Gelukkig een verdieping hoger, zodat ik om 03.30 in de nacht met al mijn spullen met de trap een verdieping hoger kan gaan slapen. Ik ben moe, maar de dag was te raar. Ik kan niet slapen. Ik denk na. 4.00. Ik heb altijd gezegd, als ik het niet leuk vind het is gevaarlijk of wat dan ook, ben ik zo thuis. Ik lees wat in de Lonelypanet. Bij elk plaatsje staan waarschuwingen over oplichting/ gevaar etc. Ik weet niet waar ik hierna meer heen wil. Ik trek mijn conclussie, vandaag is mijn grens bereikt. ik wil gewoon naar huis, en bel mama om te vragen wat de mogelijkheden zij om mijn ticket te wijzigen. Zij gaat morgen voor mij informeren.
28januari
8.30 Eddy (de thai die ik heb leren kennen via Sjors, die ik altijd kon bellen) belt, ik had hem namelijk sms gestuurd of hij mij kon bellen. Ik vertel wat er is gebeurd. Hij belt Victor voor me. Victor belt mij/ spreekt slecht engels dus ik loop naar receptie. Receptie spreekt met Victor en verteld mij dat Victor mij over 2uur komt halen. Ik neem een ontbijt tussen 4 stellen (mannen met pool/ of thai) en 4 mannen samen/ en wat mannen alleen. Ik eet en ga naar mijn kamer. Ik wil net onder de douche stappen. Belt Victor. hij is bij de receptie. 2uur was dus 20min. Ik pak mijn spullen, hij lacht. Hij zegt; ik ben met motorbike, ja handig. Ik jump achterop. Hij rijdt me naar en goedkoop hotel. De man van de receptie kijkt me niet aan. Geeft me een A4 waar de verschillende soorten kamers op staan. Ik neem de goedkoopste, hij zegt 3x Sign en wijst waar ik moet tekenen. Verder zegt hij; Als je de sleutel verliest kost het je 1.000bath. Verder zegt hij niets en kijkt ook niet. Victor zegt dat hij aan het werk moet in het restaurant van zijn tante, ik vraag of ik mee mag. Het mag, ik vertel mijn verhaal, hij zegt me te helpen. Hij zegt dat dat het hier gevaarlijk is en dat je niemand in Thailand kan vertrouwen. Dat tassen constant gejat worden en ze de hangsels van je tas gewoon door snijden. Hij verteld me en dat ik beter niet alleen over straat kan. Duidelijk. Ik zit zit nu in restaurant van zijn tante. Ik krijg gratis eten en drinken. Vanavond in Hotel slapen en morgen naar een wat luxer hotel wat hier om de hoek is. Ik mag even zijn internet gebruiken en hij heeft een betrouwbare taxi voor me geregeld voor als ik ergens heen wil, en het nummer gegeven van een vriend die bij de politie werkt. Verder wacht ik op Kiek en Tuur en op een telefoontje van mama met de mogelijkheden om terug te vliegen. Ik bedoel er zijn grenzen. Ik hoop dat mijn verhaal beetje te volgen is, ik ben in iedergeval mijn verhaal kwijt, en hoef ook niemand wat uit te leggen als ik thuis ben...
Conclussie; Thailand is geen prettig backpackland voor Irma.
Ik ben trouwens blij dat ik mijn tekst zo af en toe had opgeslagen. Ik moest namelijk net verkassen in het restaurant en toen was dus niet mijn hele test weg, maar de helft.
-
28 Januari 2011 - 08:08
Apenland:
wat een apenland -
28 Januari 2011 - 08:22
Irma :
Ow ja, alle mee leef berichten hebben ik vorige keer al gehad...
Als iemand gewoon typt, Apenland...doet me dat goed! haha lig echt in een vouw! -
28 Januari 2011 - 08:25
Ilona:
Och Irma wat een verhaal zeg! Ik lig in bed te wachten tot ik eindelijk kan bevallen en jij wordt door een idiote busschauffeur op straat gezet! Ik had net heel verhaal geschreven, maar ook weer gewist vertel het je als je terug bent. Ik denk aan je en hoop dat je snel weer veilig in Castricum bent! Onthoudt dat je een sterke zelfstandige vrouw bent en dat je nog sterker bent nu je je eigen grenzen aangeeft! X -
28 Januari 2011 - 08:33
Tessa:
Jeeetjee, wat een verhaal weer ... Hopen dat ze daar snel alles onder controle hebt en naar huis kan... Wees nog ff sterk Sis! Xx -
28 Januari 2011 - 08:36
San:
Ahh, heb het soms wel met je te doen hoor, bah! -
28 Januari 2011 - 09:20
Kiek:
Hey Ir, tuur en ik lezen net je verslag. Wat ontzettend vervelend allemaal. Echt een totaal andere ervaring als wij vorig jaar hebben gehad. Hoop dat je nog even vol kan houden..? we zijn er zondag de 30e en dan kunnen we samen optrekken..? We zijn eerder in phuket geweest en hebben ons toen goed vermaakt.. lijkt me leuk om te meeten en ff wat te ondernemen.. Hier in Singapore gebeurd van alles. Leuke stad met zo nu en dan een regenbuitje..het is regenseizoen. Zometeen een singapore sling drinken op raffles en misschien daarna naar de night safari. Hang in there girl, we komen eraan, je red het! en je hebt nog genoeg vakantiedagen! x kiek en tuur
-
28 Januari 2011 - 09:50
Norina:
Hai Irma, wat een verhaal zeg, zie het al helemaal voor me. Je kan wel een boek gaan schrijven !!
Ik kan maar 1ding zeggen, PAS GOED OP JEZELF !!! En ook op je spullen !!!
maar ja je ziet maar weer een ongeluk zit
In een klein hoekje !!! En zo gebeurd !!!!
Sterkte met alles en hopen dat alles goed komt !!!!!
Was wel gezellig gister voor jou werken met
Met Marion. Ivans Zaterdag alweer 16 , Cynthia volgende week 17 en ik druk bezig met mijn reserveringen de 19 Febr. In Dubai. Kom maar weer heel en snel thuis, dan kan ik weer weg !!!!
XXXX Sterkte, Larissa, Cynthia en Norina. -
28 Januari 2011 - 09:54
Norina:
Irma, weet niet of
Je het al gehoord had , of via Brun misschien op deze site. Maar 1 van die verloskundige, die kleine, Laura, weet niet of je haar kent, heeft eergisteren zelfmoord gepleegd.
verschrikkelijk, haar man is leraar muziek op JPThijsse, Cynthia werd ook ingelicht door haar mentor, we zijn er echt ontdaan van !!!
Geniet je tijd dus nog even in dat APENLAND !!!! -
28 Januari 2011 - 11:46
Robert-Jan:
Geen pieken zonder dalen. Het klinkt mij juist allemaal wel leuk in de oren. De volgende keer gaat je broer wel weer met je mee.
:-)
Waarom bel je trouwens je moeder om een ticket te regelen? Die kan niet eens internet explorer openen. "Wuuuulllt." -
28 Januari 2011 - 14:40
Marije:
Hey Irma,
Je verhaal is erg duidelijk........
Wat een hel!
Ik begrijp dat jij een negatief reisadvies geeft voor Thailand!
Nou sterkte daar........ -
28 Januari 2011 - 15:15
Ella:
O Irma, wat dramatisch allemaal. Ik zou er ook helemaal gek van worden. Het lijkt wel of de hele wereld tegen is.
Stond je nog maar op het strand in Castricum, dan kon ik jou even stijf vast houden. Voor nu wens ik jou veel wijsheid (bedenk dat ze JOUWZELF niet kleinkrijgen) en geduld (zondag kan je even uithuilen) vertrouwen (niet in de Thaise mensen maar in jezelf!!!) Een hele dikke knuffel met twee armen helemaal om je heen van Ella de Ruijter. -
28 Januari 2011 - 15:24
Willemijn:
Jeetje.. je treft het weer in 2011! Verheug me nu al op 2012 haha..
Sterkte moppie en tot snel, zodra je terug bent maar een ll-etje doen!!
dikke kus -
28 Januari 2011 - 16:26
Papa:
we hebben al eerder een poging gedaan om je te bereiken, maar het telefoonnummer werkt niet. dus maar even zo! Hou je thai!! dikke kus, je vader en monique -
28 Januari 2011 - 18:46
Ingmar:
hee irma
wat een verot land als k t zo hoor.. wat k me afvroeg.. als niet van hotels enz. vast staat zou je dan niet nog een week of 2 kunnen relaxen op bali? even alle stress van je af op een parel wit strand met azuur blauwe zee? dan heb je nog iets aan je vakantie en daar weet je in iederegeval beter de weg met de mensen enzo ;) ik hoor t wel veel succes!!
gr ingmar -
30 Januari 2011 - 18:17
Lex (vader Van Lies):
Apenland! -
10 Februari 2011 - 05:51
Djuke:
meid, ik heb kort wat gelezen.....maar hou je taai en heeeeeeeeeeeeeeeeeel veel sterkte!Liefs Djuk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
